
15 τρόποι για να στηρίξω τη φίλη μου που έγινε μαμά
Η φίλη μου εδώ και λίγες μέρες έγινε μαμά και ετοιμάζομαι να πάω επίσκεψη για να γνωρίσω το νέο μέλος της οικογένειας!
Άρθρο της Σοφίας Δούμα, όπως δημοσιεύθηκε στο Mothersbird (φωτογραφίες mothersbird.gr)
Να θυμηθώ:
1. Να μην πάω αν εγώ ή κάποιος από την οικογένειά μου είναι άρρωστος. Έχω χρόνο αργότερα να πάω και να ξαναπάω, το μωρό θα είναι εκεί τουλάχιστον για τα επόμενα 18 χρόνια, οπότε δεν υπάρχει λόγος να βιάζομαι. Μία ίωση σε ένα νεογέννητο μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη!
2. Όταν θα πάω να είναι μια ώρα «κατάλληλη» για τη φίλη μου και το μωρό της. Μπορεί μέχρι πριν λίγο καιρό να συναντιόμασταν συνήθως αργά το βράδυ ή το μεσημέρι, όμως το βασικό που βιώνει αυτές τις μέρες η φίλη μου (εκτός από την άπειρη χαρά που έγινε μαμά), είναι και απίστευτη αϋπνία και κούραση. Μπορώ να πάω το απόγευμα ή, αν δεν εργάζομαι τις πρωινές ώρες, το πρωί που και το μωρό θα είναι συνήθως πιο ήρεμο και η φίλη μου πιο ξεκούραστη και με διάθεση να μιλήσουμε.
3. Να είμαι προετοιμασμένη να φύγω νωρίς, με το που θα δω τα πρώτα δείγματα κούρασης από τους νέους γονείς ή αν το μωρό είναι αναστατωμένο και δύσκολο να ηρεμήσει. Οι νέοι γονείς χρειάζονται χρόνο με το μωρό τους για να δεθούν μαζί του και να βρουν τα πατήματά τους και η παρουσία τρίτων, ακόμα κι αν αυτοί είναι συγγενείς ή καλοί φίλοι, πολλές φορές τους δυσκολεύει αντί να τους βοηθάει.
4. Να ακολουθήσω τους κανόνες του σπιτιού σε θέματα υγιεινής (βγάζω παπούτσια, πλένω τα χέρια μου, χρησιμοποιώ αντισηπτικό αν έχουν και μου προτείνουν να το χρησιμοποιήσω κλπ).
5. Να μην πέσω πάνω από το μωρό και να μην το πάρω από τα χέρια των γονιών χωρίς την άδειά τους. Πολλοί νέοι γονείς δεν θέλουν να αφήνουν καθόλου τα μωρά τους σε τρίτους, ακόμα κι αν αυτοί είναι οι καλύτεροί τους φίλοι ή συγγενείς. Είναι ως ένα βαθμό φυσιολογικό ένστικτο της μαμάς και του μπαμπά και καλό είναι να το σεβαστώ. Αν θέλω να πάρω το μωρό αγκαλιά, το ζητάω από τους γονείς και δέχομαι την τυχόν άρνησή τους χωρίς να τους παρεξηγώ!
6. Αν οι φίλοι μου θέλουν να μου δώσουν το μωρό αγκαλιά ενώ εγώ νιώθω ανασφάλεια και αμηχανία, καλό είναι να το εκφράσω, να πω ότι νιώθω ανασφαλής, γιατί είναι πολύ μικρό και πως θα δοκιμάσω αργότερα, που θα είναι πιο μεγάλο.
7. Δεν θα παρασυρθώ, θα συγκρατηθώ και όσο ακαταμάχητο και να είναι, δεν θα φιλήσω το μωρό στο πρόσωπο και τα χέρια.
8. Είναι πολύ πιθανό, όση ώρα είμαι στο σπίτι τους ή στο μαιευτήριο, η φίλη μου να θηλάζει το μωρό! Είναι απόλυτα φυσιολογικό για τα νεογέννητα να θηλάζουν πολλή ώρα και να κοιμούνται λίγο και κυρίως να κοιμούνται επάνω στη μαμά τους. Το έχω λοιπόν στο νου μου και δεν σχολιάζω για το πόση ώρα τρώει και μήπως δεν χορταίνει και πότε κοιμάται. Δεν φέρνω παραδείγματα από άλλους φίλους των οποίων τα μωρά μπορεί να θήλαζαν πολύ γρήγορα ή να κοιμούνταν πολύ περισσότερο, γιατί θα δημιουργήσω ανασφάλεια στους νέους γονείς. Τους ενθαρρύνω και τους συγχαίρω που ανταποκρίνονται τόσο καλά στις ανάγκες του μωρού τους.
9. Αν η μαμά δεν θηλάζει ή αν κάνει μικτή διατροφή, δεν κρίνω, δεν την υποτιμώ δεν της λέω ότι δεν προσπαθεί αρκετά, δεν φέρνω παραδείγματα άλλων που κατάφεραν να θηλάσουν παρά τις δυσκολίες. Αντίθετα, αν δω ότι είναι στενοχωρημένη γιατί τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελε σε σχέση με τον θηλασμό, τους ενθαρρύνω να ζητήσουν βοήθεια από πιστοποιημένο σύμβουλο θηλασμού.
10. Αν οι φίλοι μου αρχίσουν να «παραπονιούνται» ότι δεν κοιμούνται καθόλου, ότι είναι πολύ κουρασμένοι, ότι το μωρό κλαίει συνέχεια και είναι συνεχώς αναστατωμένο και χρειάζεται να το κρατούν συνεχώς αγκαλιά, τους ακούω με ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση. Αναγνωρίζω τις δυσκολίες που βιώνουν ως αληθινές, δεν τις μειώνω, λέγοντάς τους πως κι άλλοι γονείς πέρασαν από αυτή τη φάση αλλά δεν έκαναν έτσι, δεν σκέφτομαι ότι είναι αχάριστοι γιατί γκρινιάζουν και παραπονιούνται, δεν σκέφτομαι ότι δεν είναι ικανοί που δεν μπορούν να τα καταφέρουν με ένα μωρό, δεν τους φέρνω παραδείγματα άλλων γονιών που πέρασαν πιο δύσκολα από αυτούς αλλά δεν παραπονιούνται. Έχω τη διάθεση να τους ακούσω, χωρίς να τους κρίνω, να αναγνωρίσω το γεγονός ότι περνάνε μία πολύ δύσκολη περίοδο και έχουν ανάγκη να μιλήσουν γι’ αυτό στους πιο κοντινούς τους ανθρώπους (στους οποίους έχω την τιμή να συμπεριλαμβάνομαι), ότι παρόλο που εκφράζουν παράπονο και άγχος, αυτό δεν αναιρεί και το ότι ταυτόχρονα νιώθουν μεγάλη χαρά και αγάπη για το μωρό τους. Μπορώ να τους πω ότι σιγά σιγά τα πράγματα θα γίνονται όλο και καλύτερα και να αναφέρω δική μου αντίστοιχη εμπειρία αν έχω.
11. Ρωτάω αν χρειάζονται κάτι πρακτικό. Και κάνω την ερώτησή μου πολύ συγκεκριμένη, γιατί σε μία αόριστη ερώτηση αν χρειάζονται κάτι, η απάντηση τις περισσότερες φορές θα είναι «ευχαριστώ, δεν χρειάζομαι τίποτα!». Ρωτάω λοιπόν αν όση ώρα είμαι εκεί χρειάζεται να κάνω κάποια δουλειά στο σπίτι, όπως πχ να πλύνω τα πιάτα, να απλώσω ή να διπλώσω ένα πλυντήριο με ρούχα, να φτιάξω κάτι γρήγορο για φαγητό, να τακτοποιήσω , να βγω να ψωνίσω κάτι κλπ. Αν έχω μεγάλη οικειότητα και άνεση, δεν χρειάζεται να ρωτήσω, μπορώ απλά να ρίξω μια ματιά και ό,τι δω πως χρειάζεται να γίνει, να το κάνω.
12. Μπορώ αντί ή εκτός από τα καθιερωμένα γλυκά, να φέρω μαγειρεμένο σπιτικό φαγητό για μία ή και περισσότερες ημέρες. Η κίνηση θα εκτιμηθεί πολύ από τους φίλους μου!
13. Δεν δυσανασχετώ που τη συζήτηση μονοπωλεί αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι! Στην παρούσα φάση όλη η ενέργεια και οι σκέψεις των φίλων μου περιστρέφονται γύρω από αυτό. Θα έρθει πάλι ο καιρός που οι φίλοι μου θα θελήσουν να συζητήσουν για οτιδήποτε άλλο εκτός από το μωρό τους, αλλά όχι ακόμα. Προς το παρόν, τους ακούω και μοιράζομαι τη χαρά και την αγωνία τους για το μωρό τους και την ανατροφή του.
14. Αν η φίλη μου αποσυρθεί σε άλλο δωμάτιο μαζί με το μωρό για να θηλάσουν-κοιμηθούν, δεν παρεξηγούμαι, η κούρασή της είναι πολύ μεγάλη αυτές τις μέρες και χρειάζεται αυτό τον χρόνο με το μωρό της.
15. Ανάλογα με τη σχέση που έχω, μπορώ να μείνω λίγο ακόμα τακτοποιώντας λίγο τον χώρο και κάνοντας κάποια δουλειά πριν φύγω ή να αποχωρήσω.
Να θυμηθώ… όταν ένα νέο μέλος προστίθεται στην οικογένεια των φίλων μου, ένας νέος άνθρωπος έρχεται και στη δική μου ζωή, ένας άνθρωπος που μεγαλώνοντας θα με θυμάται με αγάπη ως μέλος της οικογένειάς του, ως τη «θεία» ή τον «θείο» που ήταν πάντα εκεί γι’ αυτόν και τους γονείς του!